Ελβέτιοι

Κελτική φυλή, που κατοικούσε αρχικά στην περιοχή ανάμεσα στον Μέλανα Δρυμό, στον Ρήνο και στον Μάιν, ενώ σύμφωνα με τον Ιούλιο Καίσαρα, η χώρα τους βρισκόταν στο σημερινό ελβετικό οροπέδιο. Στην ιστορία εμφανίστηκαν το 107 π.Χ. ως σύμμαχοι των Κίμβρων. Κατοικούσαν σε δώδεκα πόλεις και τετρακόσιες κωμοπόλεις και χωριά. Με αρχηγό τον Οργκετόριγο άρχισαν να μεταναστεύουν στη νότια Γαλατία περίπου το 58 π.Χ., αλλά μετά την επίθεση του Καίσαρα, κατέφυγαν στη χώρα των Σηκουανών. Ο Καίσαρας όμως συνέχισε να τους καταδιώκει, ώσπου τους ανάγκασε να επιστρέψουν στη χώρα τους. Στους αυτοκρατορικούς χρόνους το δυτικό μέρος της χώρας τους ανήκε στη βελγική Γερμανία και αργότερα στη βόρεια Γερμανία, ενώ το ανατολικό στη Ρετία. Από το 260 μ.Χ. άρχισαν οι επιδρομές των Aλαμανών, οι οποίοι περίπου το 400 μ.Χ. εγκαταστάθηκαν στη χώρα των Ε. Όμως εκτοπίστηκαν από τους Βουργουνδίους, επεκτείνοντας έτσι τις κτήσεις τους έως τον ελβετικό ποταμό Ρόις. Αργότερα η χώρα μοιράστηκε μεταξύ Βουργουνδίων και Αλαμανών.